Het Jabikspaad: Pelgrimeren in Friesland (deel 1)
Voor alles is een eerste keer en dit jaar liep ik voor het eerst een pelgrimstocht: het Jabikspaad. Het is geen rondje waarbij je weer op dezelfde plek uitkomt, maar het is echt een tocht met een doel. Dat maakt voor mij de pelgrimstocht anders dan normaal en om die reden heb ik het ook nog nooit eerder gedaan. Al dat geregel vooraf van slaapplekken en indelen van de route was niks voor mij. Ik ben niet zo´n planner, maar nu de Elfteden wandeltocht niet doorging, vond ik dit een mooi avontuur en zo voelde het ook de weken voorafgaand aan deze tocht. Want hoe zal het gaan? Hoe loopt het af?
Tekst & beeld: Jeltsje de Vries
Mijn ouders, die in Heerenveen wonen, brachten mij maandagmorgen naar de Groate Kerk van St. Jacobiparochie, of St. Jabik op z’n Fries. Het startpunt van het Jabikspaad, van ongeveer 145 kilometer in totaal. Van tevoren moest ik kiezen of ik de oost- of de west-route zou nemen Beide varianten starten in St. Jabik, waarbij de oostelijke variant dan naar Zwarte Haan en Leeuwarden gaat, terwijl de westelijke variant richting Franeker gaat. In Jirnsum komen beide routes weer samen tot 1 route. Uiteindelijk koos ik voor de west-route.
Op weg naar Jorwert
De eerste nacht wilde ik graag in de kerk van Jorwert slapen en dus was mijn eerste dag ook gelijk de langste, met zo’n 38km. Al redelijk snel ging het pad St. Jacobiparochie uit en liep ik midden door de weilanden. Ik begroette de eerste schaapjes en de kippen in de ren en keek nog even achterom over de weilanden, waar ik de toren van de Groate Kerk in de verte zag. Dit was wel een afdruk van wat me de rest van de dag te wachten stond. Weilanden, water, kerken en schapen is wat je ongeveer de hele route ziet. Het viel me op hoeveel kerken hier zijn op zo’n klein oppervlak. Als je door het weiland loopt en om je heen kijkt, dan zie je zo vijf á zes kerktorens. Een mooi gezicht en typisch voor dit deel van Friesland.
Ik was nog maar net het eerst dorp uit, toen ik een enorme bui op mijn kop kreeg. Gelukkig was het de enige van de hele week. In Franeker, een redelijk grote en oude stad, kon ik lekker warm eten op het verwarmde terras en het brood bewaarde ik voor vanavond in de kerk. De route ging langs allerlei mooie dorpjes. Tussen deze plaatsjes in liep ik dwars door de weilanden en over oude kerkenpaden. Het voelde geweldig hier te lopen. Het geluid van de vogels, de kikkers en het weidse uitzicht, dat geeft een enorm vrij gevoel! Toen ik rond half 7 aankwam in de kerk, werd ik gastvrij ontvangen en rondgeleid door een mevrouw die vlakbij woonde. Het bleek dat ik die dag de enige bezoekers was, waardoor ik ‘s nachts de hele kerk voor mij alleen had. Hoe bijzonder is dat? Boven waar ik sliep op mijn veldbed overdacht ik nog even de dag, belde met mijn vrouw en ouders en ging heerlijk slapen.
Op de hoogte blijven van het laatste wandelnieuws?
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en volg ons op Facebook, dan mis je niks!
Mijmeren onderweg
Toen ik de dag daarop wakker werd, heb ik het lekker rustig aan gedaan. Kopje thee gedronken, wat fruit genuttigd en koffie gezet. Met de koffie ben ik daarna even tot rust gekomen in de kerk. Onderwijl bewonderde ik de kerk nog even, want het was echt zo’n mooie oude kerk met graven op de vloer, echte kaarsen en oude Bijbels. Echt een mooi geheel. Ik had best nog even willen blijven. Zo lekker rustig en goede sfeer hier. Maar een pelgrim moet verder en dus liet ik Jorwert achter me en ging vandaag naar Akkrum.
Het was vandaag geen lange etappe maar ik vond de tocht desondanks zwaarder dan gisteren. Wellicht omdat het saaier was, met meer lange rechte wegen waar geen eind aan leek te komen. Ook de dorpjes onderweg vond ik wat minder leuk. Toen ik Akkrum zag, was ik dan ook wel blij dat dit het eindpunt was vandaag. Akkrum lachte me toe met het mooie dorpsaanzicht met een ophaalbrug en een skûtsje wat in het water ligt. Ik nam hier de trein naar Heerenveen en liep naar mijn ouders. Thuis bij mijn ouders kon ik me weer even douchen en een warme maaltijd bereiden. Dat was genieten! Mijn benen voelden nog goed op een licht prikkend gevoel na, maar dat is wel over na een nachtje slapen.
Volgende week lees je hoe de rest van de route mij verging in het tweede deel van mijn blog.
Op bedevaart: slow walking door Amsterdam
Ook elders in Nederland kan je prima op pelgrimstocht gaan. Zo ook in Amsterdam. Hier wandelden onze Hans Farjon en Bert Stok langs maar liefst dertigtal gebedshuizen. Slow walking door de hoofdstad op een zondagochtend. Nieuwsgierig geworden? Lees er dan alles over in het komende nummer van Wandelmagazine.
