Met de auto naar de mooiste wandelplek van Noorwegen
Vanuit Kinsarvik is het voor mij en mijn drie studiegenoten nog een klein uurtje rijden op weg 13 naar Skjeggedal waar onze wandeling begint. Het is eind oktober, maar de winter is in Noorwegen al aangebroken. Meteen wanneer we de deur van de stuga (vakantiehuis) openen en ons een weg naar buiten banen, voelen we de koude lucht die naar binnen stroomt.
Winterse ochtend in Noorwegen
De ruiten van onze gehuurde Volkswagen Golf zit bedekt met een dun laagje ijs. De eerste minuten in de auto zijn koud, maar gelukkig wordt het snel warmer. Het is net na zessen in de ochtend en buiten is het nog donker. Tegen het licht van lantaarnpalen, die er in het gebied maar heel weinig staan, kleurt het wegdek ietwat wit.
Op weg naar Trolltunga
We zijn op weg naar steenformatie Trolltunga, een van de Noorse toeristische trekpleisters, gelegen tussen Bergen en Oslo in het zuidelijke deel van Noorwegen. Iets voor zevenen parkeren we de Volkswagen op een verlaten parkeerplaats in Skjeggedal. De kiosk aan de andere kant van de parkeerplaats gesloten. Wanneer het portier van de auto opengaat, voelen we direct weer de koude lucht.
We pakken onze rugzakken en beginnen meteen te wandelen om het niet te koud te krijgen. Vanaf Skjeggedal is het elf kilometer lopen naar de top, die een prachtig uitzicht biedt over het steenachtige landschap. De wandeltocht leidt ons door verschillende landschappen. Onderweg vullen we ons lege flesjes met het heldere, koude bergwater. Schoon en dus prima te drinken.
Terug in Skjeggedal
Het is tegen vijf uur ’s avonds als we weer terug zijn op de parkeerplaats in Skjeggedal. De avond in Noorwegen breekt bijna aan en is nog net niet aan het schemeren. Koud was het niet, we hadden het warm gekregen doordat we constant aan de wandel waren. Bovendien had de zon de koude winterochtend doorbroken, waardoor het een heerlijke zonnige middag was geweest in de Noorse natuur.
Toch geeft het een fijn gevoel om weer terug bij de auto te zijn. Intussen is het namelijk wel frisser geworden. Bovendien zijn onze benen vermoeid na 22 kilometer wandelen door verschillende landschappen. We sprongen over kleine beekjes, klommen omhoog op steile rotsen, liepen over modderige bospaadjes en moesten uitkijken voor losliggende stenen. De laatste afdaling leek bijna oneindig te duren, maar uiteindelijk was daar onze auto in zicht.
Heerlijk in de auto
Mij treft een voldaan gevoel als ik neer plof in de autostoel. Ik voel de warmte van de airco en ik luister naar de muziek van radiozender NRK. Tijdens de rit terug naar de camping in Kinsarvik kijk ik naar buiten, over het grote meer. Ik zie de reusachtige bergen waar we vandaag hebben gewandeld en ik zie hoe de gele strepen op de weg telkens onder de Volkswagen verdwijnen. Ik realiseer me hoe mooi onze wandeling was, maar tegelijkertijd ook hoe fijn het is om in de auto te zitten.
In dit onherbergzame gebied in Noorwegen is een auto noodzakelijk om een mooi wandelgebied zoals in Skjeggedal te bereiken. En na zo een wandeling kan warme chocolademelk evenmin ontbreken. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als de thermoskan tevoorschijn haal die onder de autostoel ligt. Oh ja, die ik had ik daar vanochtend neergelegd, bedenk ik mij nu. “Jullie ook chocolademelk?”, vraag ik. Allemaal beginnen ze te lachen. Ja, uiteraard zijn we daar aan toe.
Tekst en fotografie van Matthijs van Lierop
Zorg goed voor je auto via Onderdelenshop24.Com