Mijn zelfbedachte GR: Kustwandeling door de Algarve
Door het binnenland de van de Portugese Algarve lopen al diverse wandeltochten. De kust wordt hierbij meestal overgeslagen. Onterecht, zo weet ik inmiddels. In juni 2021 maakte ik namelijk een kustwandeling door de Algarve. Een verrassende wandeltocht langs krijt- en zandsteenrotsen, over romantische zandstrandjes, smalle wandelpaden en grillige rotspartijen. Het is maar moeilijk te begrijpen waarom hier nog geen GR-route is uitgezet. Wellicht is dit een kwestie van tijd. Ingewikkeld is de route in ieder geval niet. De tocht loopt voornamelijk langs de kust, zodat je onderweg alleen maar de kustlijn hoeft te volgen. Hier hoef slechts op enkele punten om een appartementencomplex heen te lopen, langs een haven of door een dorp of stad heen te manoeuvreren en maakt het getij het niet mogelijk de route langs de kust te vervolgen.
Tekst & beeld: Carmen Walman | www.studiocolorique.nl
Direct Ria Formosa in
In de vroege middag staan we met onze rugzakken op het vliegveld van Faro klaar om direct aan de wandeltocht te kunnen beginnen. Op nog geen 300 meter vanaf het vliegveld bevindt zich namelijk al de entree van het Parque Natural Da Ria Formosa, ook wel Ria Formosa Natural Park genoemd.
Dit prachtige natuurreservaat is niet voor niets één van de zeven natuurwonderen van Portugal. Het unieke kustgebied valt te vergelijken met de Nederlandse wadden. Een landschap dat veel dieren aantrekt, waaronder flamingo’s, kameleons en verschillende unieke vogelsoorten. En ook een rijk zeeleven kent. Schelpdieren, schaaldieren en veel soorten vis. Ria Formosa is zelfs de thuishaven voor zoetwaterschildpadden, zeepaardjes en dolfijnen.
We twijfelen even door de lichte, bijna witte, kleur van de vogelsoort, maar we zien inderdaad flamingo’s in het water rondscharrelen. Steeds verder verwijderd van het vliegveld gaat het kiezelpad over in een prachtig houten wandelpad. Al snel bereiken we de eerste restaurantjes aan het strand. Eduardo’s Paradise is letterlijk het eerste restaurant van een reeks. En het is dan de hoogste tijd om met een koel drankje van het uitzicht te gaan genieten.
Backpackers tussen de badgasten
Als we onze weg vervolgen, voelt het enigszins onwennig om met wandelschoenen en rugzak over het strand tussen de badgasten door te laveren. In geen velden of wegen zijn andere backpackers te bekennen. Maar we zien er de humor wel van in. Wie bekijkt nu eigenlijk wie? Heerlijk om weer eens een meerdaagse wandeltocht te lopen en een paar dagen te genieten van de natuur, lekker eten en het mooie weer. Al snel laten we de badgasten achter ons en genieten we van het strand, de zee en de prachtige rode rotsformaties. En hoe verleidelijk is het dan om de wandelschoenen uit te doen en een duik te nemen in het heldere water van de Atlantische Oceaan?
Na een redelijk eenvoudige eerste etappe (18 km) bereiken we de boulevard van Quarteira. Het eerste stuk van de boulevard is autovrij, zodat er alle gelegenheid is om ongestoord de diverse cafeetjes en restaurants te observeren en de Portugese cultuur in ons op te nemen. Toch wel enigszins vermoeid staan we voor we het weten bij het gereserveerde hotel “Quarteira Sol Beachhotel”.
Een 4sterren hotel pal achter de boulevard waar een comfortabele kamer op ons wacht. We hebben dan wel geen zicht op zee, maar het is wel een prima locatie direct aan de route. Zodra onze rugzakken een plek in de kamer hebben gevonden gaan we op zoek naar een eetlocatie. “Restaurante Alfonsos” in het steegje naast het hotel is om meerdere redenen een aangename eerste ervaring met de Portugese keuken. Een eerlijke maaltijd met dito wijn, vriendelijke bediening, kleinschalig en het beschikt ook nog eens over een buitenterras. Al met al kijken we terug op een schitterende eerste (halve) wandeldag in de Algarve.
De grootste jachthaven van Portugal
De volgende morgen is het een korte wandeltocht naar Marina de Vilamoura. De grootste jachthaven van Portugal met ruim 1.300 ligplaatsen. Deze mondaine wereld van jachten, chique restaurantjes en merkkleding maakt dat de etappe van vandaag een afwisselend karakter heeft. Na een koel drankje op een terras vervolgen we onze weg langs het strand richting Albufeira.
Dan gaat de route weer eens over de kliffen en dan weer een stuk over het strand. Ook fijn zijn de tussen de kliffen verborgen strandjes en de verrassende restaurantjes onderweg. Zo rond het middaguur lopen we tegen restaurant Maré at Pine Cliffs aan. De hoogste tijd om even af te koelen en te zorgen voor de inwendige mens. De sfeer en het uitzicht op deze plek is werkelijk fantastisch. Wellicht een beetje prijzig voor Portugese begrippen (en misschien ook wel voor Europese begrippen), maar het eten en de service is geweldig.
Meer weten over Wandelmagazine? Klik hier!
Na een heerlijke lunch met dito rosé is het even opstarten voordat de benen weer doen wat ze moeten doen. De vele houten traptreden omhoog vormen een ware uitdaging. Maar na een klein uurtje lopen door de bebouwing arriveren we bij het volgende overnachtingsadres: “Alfagar Village” aan de Estrada de Albufeira. Een rustig gelegen complex in een voorstadje van Albufeira. We zijn blij verrast door een heerlijk ruim appartement met twee balkonnetjes met uitzicht op één van de vele zwembaden. Een drankje van de bar en de ligbedden bij het zwembad maken het vakantiegevoel compleet. Met het supermarktje van het complex binnen handbereik, kiezen we vandaag voor een zelfgemaakte maaltijd in de avondzon op het balkon.
Golven ontwijken
Hoewel het complex een eigen toegangsweg naar het strand heeft, maakt het getij het op dit tijdstip niet mogelijk de route via het strand te vervolgen. We bereiken het strand uiteindelijk weer via de Rua dos Pingalhetes, een zijstraat met een trap naar het strand. Ook hier maken de aanwezige vlonderpaden de wandeling een stuk eenvoudiger. Daar waar geen vlonders liggen, zoeken we het hardere zand langs de waterlinie op. Dit blijkt een grotere uitdaging dan we dachten. Niet alleen is het dan een kunst om de golven te ontwijken en droge sokken te houden, maar langdurig schuin lopen op het aflopende strand blijkt uiteindelijk ook niet zo comfortabel.
Albufeira komt in zicht
Na het beklimmen van enkele rotspartijen hebben we zicht op Albufeira. De typische strandlift is al van verre te zien, maar we kiezen toch voor het slingerende wandelpad omhoog naar de weg. Vervolgens lopen we door een aantal straatjes met typische vissershuisjes en passeren we de haven van Albufeira. Een kleurrijke haven, maar met een totaal andere sfeer dan de mondaine Marina de Vilamoura. Maar juist die afwisseling en verschillen maken deze tocht zo leuk.
Na de haven gaat de route terug de natuur in. We genieten weer van de in bloei staande cactussen, de prachtige baaitjes en de vergezichten. Voor de lunch van vandaag vinden we een tafeltje bij “Restaurante Praia Da Coelha”. Een klein restaurantje aan een dito baai, met zicht op zee. We kunnen de sardientjes van harte aanbevelen. De tien verse visjes smaken werkelijk alsof ze rechtstreeks uit de zee komen. Vanaf hier is het weer een afwisselende tocht. We passeren een idyllisch strandwachtershuisje, lopen weer over de kliffen en over de meest mooie baaitjes. Uiteindelijk bereiken we lagune Lagoa dos Salgados. Hier loopt een circa 1 km lange loopbrug met houten planken door het duinlandschap naar de monding van de rivier Ribeira de Alcantarilha. Als het water hoog staat loop je kans je schoenen uit te moeten doen om op blote voeten door de monding van deze rivier te waden. Maar dat is nu niet nodig. We kunnen onze wandelschoenen aanhouden. Langs de vissershuisjes op het strand van Armação de Pêra bereiken we ons overnachtingsadres “Vistamar”. Een appartement aan de boulevard met uitzicht op zee. De balkondeuren blijven deze nacht openstaan zodat we het geluid van de golven kunnen horen.
Het wandelpad van de zeven hangende valleien
Na een heerlijk ontbijt op de boulevard gaan we weer op stap. Vandaag maakt het “wandelpad van de zeven hangende valleien” bij Carvoeiro deel uit van de route. Een beroemd stukje kust van de Algarve met indrukwekkende kustformaties. Maar eerst lopen we op het strand bij Armação de Pêra tegen een rotsachtig gebergte aan. Met bovenop de rots de Igreja de Nossa Senhora da Rocha-kerk. In deze rots is een verbindende tunnel tussen de baaien uitgehouwen. De tunnel begint op stahoogte, maar wordt door het drijvende zand aan het einde een stuk lager. Zo laag zelfs, dat we de laatste meters op handen en knieën moeten afleggen. Een geweldige entree naar de volgende baai!
En dan staan we al vrij snel bij het informatiebord met uitleg over de zeven hangende valleien. Het pad kent een rode markering en is op veel plaatsen voorzien van een houten leuning. Op een aantal plaatsen zien we een doline (zinkgat) met een houten hek eromheen of een ingestorte grot. Niet verwonderlijk dat er tours naar de grotten worden georganiseerd en dat suppers de grotten vanaf het water bezoeken. Op Benagil beach is het mogelijk supplanken te huren en daar wordt volop gebruik van gemaakt. Restaurant Casa Lamy kijkt precies uit op dit idyllische stukje strand met zicht op zee. Wederom een fantastisch, authentiek restaurant met hilarische bediening, heerlijke visgerechten op een toplocatie. Na de lunch vervolgen we het wandelpad tot aan de vuurtoren van de Alfanzina.
Nagenieten op het eindpunt
Het is inmiddels 16.00 uur en de hoogste tijd om onze overnachtingslocatie op te zoeken. Rocca Brava Village. Een complex waar we wederom een ruim appartement toegewezen krijgen met een balkon aan de tuinzijde. Op een ligbed bij het zwembad kunnen we niet anders dan concluderen dat de Algarve verrassend mooi is. De prachtige vergezichten en de mooie natuur hebben ons verrast. Het is absoluut een goede optie om verder te lopen langs de kust naar Lagos of verder. Wij kiezen ervoor nog een aantal dagen in Alfagar Village te verblijven maar komen beslist terug om de route te vervolgen.
Over de auteur
Mijn naam is Carmen Walman (55 jaar) en ik fotografeer al vele jaren. Na mijn voetreis naar Santiago de Compostella – Spanje in 2013 wilde ik daar meer mee doen. Mensen blij maken door het vastleggen van herinneringen. Zo is Studio Colorique ontstaan.
Daarnaast hou ik enorm van het maken van reizen, nieuwe culturen ontdekken, genieten van de natuur, van de heerlijke streekgerechten en bijbehorende wijnen.
En hoe leuk zou het zijn als ik door het schrijven van artikelen mensen “mee op reis zou kunnen nemen” of kan inspireren tot het maken van dezelfde reis.
Ik wens jullie veel leesplezier!
Geinspireerd door: Algarve: kustwandeling vanaf Faro naar het westen (6-7 dagen) | WandernDeluxe
Bron: Algarve – Rother wandelgidsen.